Որքան էլ ցավալի է, ստիպված ենք խոստովանել, որ 21-րդ դարի սկիզբը կենսաբանական հախուռն փոփոխությունների ժամանակաշրջան դարձավ, ինչը կործանարար ազդեցություն թողեց նաև հայ անհատին, որպես մետաֆիզիկական երևույթի մտածողության և հակումների վրա: Կան անհատներ, որոնք իրենց պատկերացնում են մոլորակի ամենահզորն ու խելացին և ինքն է զարդարում մեր դարը: Կարդում ես արցախյան գեներալ՝ Վիտալի Բալասանյանի հարցազրույցը Փաշինյանի մարտական թևի գործողություններին, րոպե առաջ պատասխան կտրվի, իսկ հեղափոխական տեռորի գործիչներին հստակեցնում է վերջնագրով. “մեկ անգամ ներեցինք ահաբեկիչներին, երկրորդ անգամ ֆիզիկապես կոչնչացնենք”, մեկ ուրիշ անգամ Նիկոլ Փաշինյանին պիտակավորում է ազգային էպոսի հերոսներից մեկի՝ վախկոտ Վերգոյի կերպարով: Երևույթը ողբերգական է և նման է բարիկադի երկու հատվածներում թշնամաբար տրամադրվածներին: Եթե այս ամենը լուրջ ընդունենք, անհեթեթությունը կդառնա իրականություն և կվերածվի ազգային ողբերգության: Միթե ավարտվել է բանակցությունների բոլոր հնարավոր տարբերակները: Ընդունենք այն պարզ իրողությունը, որ Նապոլեոն Բոնապարտի դերակատարը Նապոլեոն Բոնապարտ չի և ոչ էլ ամեն զինվորական գործիչ՝ Գ. Ժուկով Կամ Հ. Բաղրամյան: Հարգելի արցախյան գեներալ, այնպիսի տպավորություն է, համենայնդեպս ինձ համար, որ Դուք Ստեփանակերտի մանկապարտեզներից մեկում երեխաներին զբաղեցնելու նպատակով “գեներալ-գեներալ” եք խաղում, կամ հիշել եք հայ դասականներին, ուզում եք նմանվել Հ. Թումանյանի “Սուտլիկ որսկանին” և Դ.Դեմիրճյանի “Քաջ Նազարին”, որոնք ամենայն հավանականությամբ այս օրերին Արցախում են գտնվում դաշնակցական մի խումբ գործիչներ՝ նրանց ներկայությունից ոգևորված, ցանկանում եք նմանվել նրանց, որոնք 100 տարի առաջ խոստացան Ստամբուլը սարքել արյան ծով, իսկ այսօր ժամանակացույցը մոռացել են: 1920թ. դեկտեմբերի 2-ին Թուրքիայի հետ կնքեցին Ալեքսանդրապոլի խայտառակ դաշնագիրը՝ պետության գանձարանը թալանեցին ու փախան Հայաստանից: Արգելակներդ պահի՛ր պարոն արցախյան գեներալ, խորհուրդ կտամ գնալ Հունաստան, որտեղ Դելֆյան պալատի պատին գրված է Ապոլոնի խոսքերը՝ ”Ճանաչիր ինքդ քեզ”, իսկ կողքի հարևանությամբ՝ փիլիսոփա Սոլոնի աֆորիզմն է՝ “Ոչինչ չափից ավելի”, այս աֆորիզմները այսօր ձեր ըմբոստ կեցվածքին անհրաժեշտ են: Հիշատակում եմ, որ Նիկոլն ու Իլհամը շատ փոքր են, որ որոշեն Արցախի կարգավիճակը: Այո նրանք չեն կարող որոշել, բայց պետք է հասկանալ ու ընկալել և ուրիշ տեղ չփնտրել, արցախյան հարցի լուծումը գտնվում է Մոսկվայում: Պարոն գեներալ, եթե մենք ընտրել ենք պետության ղեկավարներ, շատ ամոթ է այդ ինստիտուտը վարկաբեկել, անկախ նրա ով լինելուց: Եթե մենք այդքան տանջանք ու տառապանքի դիմացանք, խարդավանքի քրմապետ ԼՏՊ-ին, որը օրինականացրեց երկրում թալանը և իր շրջապատով թալանեց երկիրը, գարշանքի խառնարան՝ երկրորդ նախագահ Ռ. Քոչարանը թալանի բազայի վրա ձևավորեց հայկական բուրժուաներ, որոնք այսօր նրա նվիրյալներն են: Երկրի թալանը նոր ավելի կատարելագործված հիմքի վրա դրեց Հուդայական առեղծված 3-րդ նախագահ՝ Սերժ Սարգսյանը:
Եթե այդ ավազակների արարքը ժողովուրդը լռակյաց տարել է և համակերպվել է դրա հետ: Իսկ ինչո՞ւ չպետք է ընդունենք Նիկոլ Փաշինյանի ղեկավարությունը, քո պիտակավորած վախկոտ Վերգոն, որը Դավթի թուր կայծակիով ջարդեց 20 տարուց ավել Հայաստանում Ռ. Քոչարյանի և Ս. Սարգսյանի կողմից և ձևավորած պետությունը շարունակական ղեկավարելու կլանային շղթան և իր թիմով ցանկանում է ետ բերել թալանածը և օգտագործել պետության զարգացման համար: Հասկանալի է պարոն գեներալ, քո պայքարը կլանի վերականգնման համար է, զուր ջանքեր, այն շատ նման է պատմական արխիվում գտնվող Քսեր-Քսեռի արշավանքին, պարտության պատճառը արտահայտել ծովի ջուր ծեծելով: Հարգելի արցախյան գեներալ, եթե քեզ պես իր կերպարին սիրահարված զինվորական գործիչը Հայաստան պետության ղեկավարությանը վիրավորում է, անգամ վերնագիր է ներկայացնում, Սեֆիլյանի պես հոգեխախտ, բնության թյուրիմացությունը ՌԴ-ի դեմ կռվելու և հաղթելու մտքեր ունի, Ռուբինյանները և Տ. Խզմալյանները Գյումրիից ռուսական զինակայանը հանել են պահանջում, Սորոսի զավակները՝ Դանիել Իոննիսյանի կերպարով Պուտինի վրա դռներ փակելու առաջարկություններ են անում, այդ թաղի թուլեքը թութք հիվանդության պես կառչել են հայոց պետականության հաստ աղիքի վերջնամասից և տհաճություն են պատճառում, ամեն քայլափոխում ոտնատակ են ընկնում և շատ նման են գոմաղբի վրա հավաքվող կապտավուն ճանճերին, դրանց պետք է ցախավելով մաքրել քաղաքական դաշտից ու նետել աղբանոց, եթե Փաշինյանի կողմից անհրաժեշտ միջոցառումներ չձեռնարկվի, Արցախի հարցի լուծումը կդառնա եվրոպայում Խրիմյան հայրիկի արձանագրած “թղթե շերեփը” և կտեղափոխվի 22-րդ դար:

Գեղամ Գալստյան
Հայ կոմունիստ