Օրերս “ՎԵՏՕ” շարժման ղեկավար՝ Նարեկ Մալյանի նախաձեռնությամբ, հայրենասիրական մի երևույթի ականատես եղանք: Հայաստանի սորոսյան “բաց հասարակության հիմնադրամի” գրասենյակի առջև բացվեց հրեական ծագումով ամերիկացի՝ Ջորջ Սորոսի կավե արձանը: Երևույթի ենթատեքստում պարզորոշ երևում էր ծաղրանքը և դառը հումորը՝ մեր պետական այրերի կարճատեսությունը և պատահական չի, որ “ՎԵՏՕ” շարժման ղեկավարները մտահոգված են, որ Ջորջ Սորոսը Հայաստանում այլևս իշխանության մաս է: Սակայն ո՞վ է Սորոսի հայաստանյան գործակալը՝ ազգադավ, շեյթան, անվերջ սողալով մեր կյանքում, խեղկատակելով Սորոսին՝ դառնում է հակաազգային չարիք, նա լիզում է Սորոսի գարշապարը և սրբորեն կատարում նրա պահանջը: Նա դեմ է մեր ազգային իդեալին, երբ անհավասար պայքարում ենք երկրի ճակատագրի համար: Նա Սորոսի դոլլարների հմայքից դառնում է ստորաքարշ ստրուկ և զուրկ են բարոյականությունից և վաղուց իրենց անունը գրել են դժողքի պատին՝ “Հայ տեսակի Սորոսի գործակալ”: Պարոն Վարչապետ, նրանք հիվանդ, հոգեխախտ ազգայնամոլներ են, նրանց գիտակցությունը ձևավորվել է կրքերի, զգացմունքների և այդ օրինակ հատկանիշներից նրանք ի վիճակի չեն ըմբռնելու իրենց բաժին հասած դժբախտությունների պատճառները և կարող են զոհվել իրենց կողմից չգիտակցված չարիքների պատճառով:
Պարոն Վարչապետ, Ձեր գործունեության ճանապարհին՝ Վանեցյաններ և Սասուն Միքայելյաններ շատ են հանդիպելու, արդեն ջարդել ես պետության օլիգարխիկ կոռուպցիոն շարունակական շղթան, բացել ես Հայաստանում ձևավորված “Գոլդյան հանգույցը” շարունակիր քայլերդ, բայց մաքրելով կողքերդ զանազան թազի թուլեքից և շուն շանգյալներից: Իմ պատկերացմամբ քո “աքիլեսյան գարշապարը” խարդավանքի քրմապետ ԼՏՊ է և իր գարշանքի խառնարան Կարապետ Ռուբինյանները: Հուդայական առեղծված թրաշամանուկ, մեծամիտ, եսասեր, քազնազարական հոգեբանությամբ՝ Սորոսի գործակալ Դանիել Իոննիսյաններին եթե չպարժես, որոնք ունեն քայլափոխում ոտնատակ են ընկնում և վխտում են քո շրջապատում, նրանք հարմար պահին թիկունքից հարվածելու են, իսկ շեյթան՝ Տիգրան Խզմալյանի պահվածքը շատ նման է այն դասական նկարին՝ “ավանակը վազում է իր ճակատից կախված գազարի ետևից”: Պարոն Վարչապետ, ազգովի հիշենք Դանտոնի թևավոր խոսքը.”Հաղթելու համար հարկավոր է համարձակություն, համարձակություն և կրկին համարձակություն”:
Գեղամ Գալստյան
Հայ կոմունիստ
