Շատ պարզ երևում է, որ նեոլիբերալիզմի նոր շրջանի սկիզբը և կապիտալի հեշտ փոխանցումը տարբեր երկրների միջև, առևտրական կանոնակարգի կազմակերպումը, աշխարհի տարբեր վայրերում կապիտալի ներդրման ու ընկերությունների կանոնակարգի միանման դարձնելու ընթացքը, փոխպարտականության ու մաքսային բնագավառում համաշխարհային ու շրջանային պայմանագրերի կազմակերպումը, հարմար հող են պատրաստում համաշխարհային հսկա կապիտալի ներդրումների համար: Մյուս կողմից բարենպաստ հարթակ են պատրաստում ծախսերի նվազեցման և շահույթի, օգուտի շատացման ուղղությամբ: Նրանք հարթակ են պատրաստում նաև հարկերից խուսափելու և վերջապես տարբեր երկրներում աշխատողների ու բանվորների համար և հանգեցնում են աշխատանքային անապահով մթնոլորտի, հատկապես զարգացած արդյունաբերություն ունեցող երկրներում: Այս տեսակետից, կապիտալիստական համակարգի ճգնաժամերը ոչ միայն կապված են միմյանց հետ և արագ համաշխարհային բնույթ են ձեռք բերում, այլ նրանց մասշտաբը համեմատաբար ավելի է մեծանում և ուժեղանում, խորանում և ավելի երկարատև է դառնում: 2008 թվականի ճգնաժամի օրինակից հետո, ոչ միայն այս ճգնաժամը չլուծվեց, այլ նրա դեմ գործողությունները համաշխարհային մեծ կապիտալիզմի համակարգին դարձրեց հղի ավելի ուժեղ ապագա ճգնաժամերի համար:
Այն գործերը, որ համակարգը և իր կողքին պետությունները ճգնաժամը նվազեցնելու ուղղությամբ կարող էին կատարել, հետևյալներն էին՝ բանկերում ժողովրդի կողմից դրված ավանդների երաշխավորություն պետության կողմից, բանկային տոկոսների նվազեցում, կապիտալի ներդրումների խրախուսում, ժողովրդի գնողության ունակության բարձրացում՝ պետության ֆինանսական քաղաքականության միջոցով, օրինակ փողի շրջանառությունը ժողովրդի մեջ՝ աշխատատեղերի ավելացումով և այլն: Շատ երկրներ նման քաղաքականությունների կոմբինացված ձևը կիրառել են: Սակայն ամենամեծ գործը, որ կատարվեց՝ այս ճգնաժամը հաղթահարելու ուղղությամբ, գանձապետարանային բանկի կողմից եղավ, որը ձևականորեն կախված չէ պետությունից և անկախ է աշխատում:
Համաշխարհային կապիտալիստական համակարգի պարբերական՝ այսօրվա ճգնաժամերի յուրահատկություններից
