Ստորև ձեզ ենք ներկայացնում Պորտուգալիայի կոմկուսի միջազգային հարաբերությունների ու գործադիր խորհրդի անդամ ընկեր Ալբանու Նունեշի ելույթի կարևոր մասերից, որը տեղի է ունեցել  2015 թվականի մայիսի 24-25-ին «Միջազգային Կոնֆերանսում» Պրահագա քաղաքում: Այս կոնֆերանսը կազմակերպել էր Չեխոսլովակիայի կոմկուսը:
Պորտուգալիայի կոմկուսի տեսակետից աշխարհի ներկա վիճակը ունի չորս հիմնական բնութագրեր՝

1-Սովետական Միության բացակայության հետևանքները և սոցիալիզմի պարտությունը, շահագործողների հակահարձակումը և իմպերիալիզմի ոտնձգությունները,

2- Կապիտալիզմի կառուցվածքի ճգնաժամի խորացումը, որը իր մեջ պարունակում է պարբերական ու երկարատև ճգնաժամեր,

3-Չինաստանի տնտեսության վերելքը,

4-Մասսաների և աշխատավորների դիմակայությունը հատկապես Լատին Ամերիկայում և Եվրոպայում, որոնք հանգեցրել են դրական առաջխաղացումների:
Մենք գտնվում և պայքարում ենք խիստ անկայուն ժամանակահատվածում, օրըստօրե պարզ է դառնում, որ ամենահետամնաց ու ագրեսիվ իմպերիալիզմի մասը կապիտալիզմի ճգնաժամից դուրս պրծնելու նպատակով իր հույսը դրել է ֆաշիզմի վրա: Ֆաշիստական համակարգի պարտադրումը Ուկրանիայում և Ռուսաստանի հետ զինյալ առճակատումը անհանգստացնող է: Տնաքանդ պատերազմի վտանգը շատ լուրջ է:
Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի դասերը չպետք է մոռացվեն: Պատերազմը անխուսափելի չէ: Դա կոմունիստների պարտականությունն է, որ ուժեղացնեն իրենց միջազգային համագործակցությունը: Նրանք հավատացած են, որ խաղաղության համար և ֆաշիզմի դեմ պայքարելը շաղկապված է հասարակական ու սոցիալիզմի առաջխաղացման հետ: Պորտուգալիայում 1974 թվականի հեղափոխությունը մեծ ձեռքբերումներ ունեցավ ժողովրդի համար: Չնայաց դրանց ազդեցությունը նվազել է կամ ոչնչացել, սակայն դա Պորտուգալիայի ժողովրդի համար դեռ ներշնչող պայքարի գործոն է համարվում: 39 տարվա աջակողմյան քաղքականությունները և 29 տարվա «Եվրոպայի տնտեսական հասարակության մեջ ինտեգրման» ծրագրերը երկիրը տարել են դեպի տնտեսական աղքատության ու արտադրության հիմքի ոչնչացման և պետական հասարակական ծառայությունների քայքայման: Դրանց հետևանքով կոմունիստական կուսակցությունը ստիպված է եղել աշխատել ազգասիրության առաջադիմական ուղղությամբ, որպեսզի փոխարինվեն այդ քաղաքականությունները:
Այն ինչ անհրաժեշտ է, Պորտուգալիայի կոմկուսի հզորացումն ու ժողովրդային շարժման տարածումն է: Կոմկուսը իր աշխատանքները հիմնականում կենտրոնացրել է զարգացած դեմոկրատիայի ձեռքբերման վրա:
Կապիտալիզմի զարգացումը և քաղաքական ու տնտեսական ուժի կենտրոնացումը, հասարակության դժգոհ խավերի առաջացման և դասակարգային բազաների տարածման պատճառ են դառնում, որոնք ցանկանում են իմպերիալիստական մոնոպոլիստական ընկերությունների ուժերի սահմանափակում: Նման երևույթները առաջացնում են հակասություններ ու ստրեսներ, որոնք հաճախ ավարտվում են հասարակական դժգոհություններով ու անհնազանդություններով: Որոշները մեզանից հարցնում են, որ արդյո՞ք սոցիալիստական կուսակցությանն էլ ընդունում եք համագործակցել ձեզ հետ այս ընթացքում, մենք ասում ենք, ոչ, որովհետև այդ կուսակցությունը անցյալ 29 տարիների ընթացքում համագործակցել և դաշինքի մեջ է եղել հետադեմ ուժերի հետ: Սոցիալիստական կուսակցությունը հավակնում է, որ ձախակողմյա է և իրեն ձախ կուսակցության դիրքից է արծածում, ինչպես որ դա կատարում են նաև մյուս երկրներում: Իսկ մեր կուսակցությունը որևէ քաղաքական ուժին գնհատում է ոչ թե նրա անունով կամ կոչումով, այլ նրա տեղը կամ դիրքը որ ունի դասակարգային պայքարի ժամանակ:
Եվրոպայում նաև ազգային ասպարեզում պայքարը ճակատագրական է: Այն տպավորությունը, թե իբրև հասարակական փոփոխությունները իմպերիալիզմի համաշխարհային լինելու շրջանում, կարող են իրականացվել միայն վերազգային մակարդակով և էլիտարների միջոցով և այլևս պայքարը ազգային ու ժողովրդական մակարդակով ազդեցիկ չեն, մի կողմ է դրվել: Այդ սխալ պատկերացումը մեծ վնասներ է տվել կոմունիստական շարժմանը և ներկայումս էլ տալիս է: Նման տպավորությունը պատճառ է դարձել, որ թերագնահատել ազգային իշխանության հարցը և պայքարը գերազգային կապիտալիզմի և մեծ ուժերի դեմ և դա հող է պատրաստել մանր բուրժուազիայի հետադեմ նացիոնալիզմի առաջացմանը: Այսպիսով մեր ինտերնացիոնալիստական համերաշխությունն ու համագործակցությունը անհրաժեշտություն է դառնում:
Երբ իշխող դասակարգերը բոլոր երկրներում իրենց ուժերը մոբիլիզացնում են հակաաշխատավորական շարժման դեմ, կոմունիստներն ու մյուս առաջադիմական ձախակողմյա ուժերը պարտականություն ունեն գտնեն ընդհանուր ու ազդեցիկ ճանապարհներ իրենց պայքարում: Եվրոխորհուրդը առանց ՆԱՏՈ-ի անհրաժեշտություններ է ստեղծում կոմունիստների համախմբաված աշխատանքի համար: Պատմությունը ցույց է տալիս, որ Եվրոպայում կապիտալիզմի ինտեգրացումը հիմնական գործոնն է եղել Եվրոպայի կոմունիստական կուսակցությունների միջև անհամաձայնությունների առաջացման համար:
Եվրոխորհրդի նկատմամբ տարբեր դիրքորոշումները չպետք է կումունիստների և ձախ ուժերի միջև պառակտման պատճառ դառնան:

                                                                                                                                                                         Պատրաստեց՝ Սևակ Հակոբյանը