Սովետական Հայաստանը մեր պատմության ոսկի շրջաններից է եղել, մի շարք պարամատրերով դեմոգրաֆիական 700 0000-ից 70 տարվա ընթացքում արդեն 4 միլիոնի էինք հասնում:
Մշակութային, ճարտարապետական, կրթական, գիտական, քաղաքակրթական, արդյունաբերական և բազմաթիվ այլ ոլորտներում աննախադեպ թռիչք է արձանագրվել: Այդ ամենը մի քանի սերնդի ջանքերով է արվել` մեր հայրերի ու պապերի սերնդի: Որոնք, բնականաբար, սուրբ չեն եղել, եթե իհարկե չհամեմատենք այսօր խորհրդարանում ներկայացված դեմքերի հետ:
Ու ինչ-որ չմոներ (կներեք վիրավորական բառի համար, ինչը ծայրահեղ դեպքերում եմ ինձ թույլ տալիս, ЧМО- ն ռուսերեն հապավում է, բառացի նշանակում է Բարոյական Օրենքներից Զուրկ), իրենց քաղաքական չկայացվածությունը գաղափարական կեղծ շղարշով թագցնելու համար որոշել են նրանց անուններով փողոցները վերանվանել:
Հ.Գ. Սովետական ժամանակաշրջանում ծայրահեղ հակասովետական եմ եղել: Ուսանող ժամանակ ԿԳԲ են մի քանի անգամ կանչել ազգայնական խմբակներին մասնակցելու համար, սակայն անկախ Հայաստանը տեսնելուց հետո ես սկսում եմ վերագնահատել շատ բաներ: