Մայիսի 12-ին, «Նոյյան տապան» լրատվական կենտրոնում տեղի ունեցած մամուլի ասուլիսին մասնակցում էին տարածաշրջանային հարցերով փորձագետ Սարգիս Հացպանյանը և պատմաբան Գևորգ Յազըճյանը: Հացպանյանը ցույց տալով ՄԱԿ-ի անդամ Հայաստանի Հանրապետության քարտեզը, որը տպագրվել է մեր երկրում, հարց բարձրացրեց այն մասին, որ Հայաստանի վարչական քարտեզում Արծվաշենը բացակայում է: «Մենք ունենք մի հողատարածք՝ Արծվաշենը, որը ՀՀ անբաժանելի մասն է, և Ադրբեջանը 1992թ. ամռանից այն բռնազավթել է: Ադրբեջանը, որը իբր թե երկիր է և սիրում է խոսել տարածքային ամբողջականության մասին, իսկ մենք ինչու չենք խոսում մեր Արծվաշենի մասին: Այն ժամանակ, երբ ադրբեջանցիները հարձակվեցին Թալիշ գյուղի վրա, առաջին իսկ ժամում մեր զինված ուժերը պետք է ազատագրեին…

Վերջին օրերին ամենաշրջանառվող լուրն այն է, որ Իլհամ Ալիևը նախապատրաստում է լայնամասշտաբ հարձակում ԼՂՀ-ի վրա: Հայաստանի իշխանությունները, հաշվի առնելով ապրիլի սկզբին տեղի ունեցած իրադարձությունները Ղարաբաղում և ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի գործունեության անարդյունավետությունը, լիովին հասկանում են, որ Ղարաբաղի հիմնախնդրի լուծումն Ադրբեջանն այսօր տեսնում է միայն ռազմական ուժի միջոցով: Այդ իսկ պատճառով, որպեսզի աշխարհը հասկանա, որ Հայաստանը պատրաստ է պաշտպանել ԼՂՀ-ի սահմանները ցանկացած միջոցով, Երևանը գնաց ճիշտ դիվանագիտական ուղիով. Հայաստանի Կառավարությունը հաստատեց ԼՂՀ-ի ճանաչման օրինագծի վերաբերյալ ԱԳՆ եզրակացությունն ու օրինագիծն ուղարկեց Ազգային Ժողով քննարկման: Այս քայլով Հայաստանը փակուղու մեջ դրեց Ալիևին և հասկացրեց բոլորին, որ լայնամասշտաբ պատերազմի վերսկսման դեպքում Հայաստանը կճանաչի Արցախը: Երբ…

Հայաստանը պետք է իր ռազմաքաղաքական արժեքը՝ թե՛ Ռուսաստանի, թե՛ միջազգային համայնքի առաջ բարձրացնի: Մենք գիտենք, որ Հայաստանն աշխարհաքաղաքական կարևոր նշանակություն ունի, բայց մենք 25 տարվա ընթացքում կամաց-կամաց Ռուսաստանի առաջ կորցրեցինք այդ աշխարհաքաղաքական, ռազմաքաղաքական արժեքը: Այսինքն՝ միայն Ռուսաստանի առաջ մենք կորցրեցինք մեր ռազմաքաղաքական արժեքը, բայց նույն ձևով, եթե վերցնենք Հայաստանը միջազգային բեմի վրա, ապա բարձրացրեց իր ռազմաքաղաքական արժեքը: Այդ հակասության մեջ ենք այսօր: Ինչ վերաբերում է Լավրովի այցին, ապա քանի որ Լավրովը մոտ է հայերին, լավ է որ ինքը գա, ոչ թե Մեդվեդևը, Ռոգոզինը կամ ուրիշ մեկը: Տեսնենք, թե ինչ պետք է առաջարկի, ես դա չեմ կարող կանխատեսել: Ասում են՝ «Պուտինի…

Ինչո՞ւ է Պուտինի վարչակարգը վերջին շաբաթվա ընթացքում ՑՈՒՑԱԴՐԱԲԱՐ ընդգծում իր ադրբեջանամետությունը: Մի՞թե Լոնդոնի ֆինանսական կլանի մարիոնետ Պուտինը փորձում է կիրառել 1920-ական թվականների բոլշևիկների քաղաքականությունը, մտածելով նորից սկսել ռուս-թուրքական սիրախաղը՝ բոլշևիկների նախկին ռազմավարությունը՝ ռուս-թուրքական պակտը ընդդեմ արևմուտքի: Այս դեպքում Կրեմլի լոնդոնյան (հանրությանը հայտնի է՝ Ռոտշիլդյան կամ Վինձորյան անունով) մարիոնետն ընդդեմ ԱՄՆ ֆինանսական կլանի (հանրությանը հայտնի է՝ Ռոկֆելերյան անունով): Նախ՝ մեր ժամանակներում արևմտյան աշխարհը կառավարվում է տրանս-կոնտինենտալ ֆինանսական կայսրությունների կողմից, որոնք խմբավորված են ամերիկյան IMF - International Monetary Fund և լոնդոնյան WBG - World Bank Group կորպորացիաների շուրջ, և այս կամ այն երկրի շահերն ու այդ երկրների ժողովուրդներն իրականում սուբյեկտ չեն, և…

Ապրիլի մեկից աշխարհի ուշադրությունը կենտրոնացավ Արցախում բռնկված չորսօրյա պատերազմին, բոլորը մեկնաբանում ու վերլուծում են վերսկսվող պատերազմի վտանգը և դրա ծավալման ահուսարսափը։ Արցախյան իրադարձությունները վերլուծել է նաև Իրանի տարածաշրջանային մասնագետ Բորհան Հեշմաթին: Առանձնացրել ենք նրա մի քանի նկատառումները, զերծ մնալով մեր մեկնաբանություններից։ Բաքվի լրատվամիջոցներում այս չորսօրյա պատերազմը ճանաչվեց որպես «Ապրիլի արյունոտ պատերազմ», որը պարունակում է կարևոր դասեր Բաքվի և Երևանի համար: Չնայած Բաքուն սկսեց պատերազմը և նախաձեռնությունը իր ձեռքում էր, սակայն կարողացավ գրավել ընդամենը երկու բլուր: Առաջին դասը, որ պետք է քաղել այս պատերազմից այն է, որ Ղարաբաղի հարցը ռազմական լուծում չունի: Այս հարցի լուծումը պահանջում է երկարատև և խելացի մոտեցում,…

Հարգելի պ-ն նախագահ, մեր երկրում տեղի ունեցող ապրիլյան իրադարձությունները բոլորիս այնքան մերձեցրին, որ մոռացա անգամ, որ Ձեզ ատում եմ: Հիմա շտապում եմ անկեղծանալ, քանի դեռ արթմնի քնի մեջ եմ, թեկուզ հակված եմ մտածելու, որ քունը մինչ ապրիլի մեկն էր, իսկ արթունը ներկայիս վիճակն է: Պ-ն Սարգսյան, ասում են՝ նախագահ լինելը դժվար է: Ի՞նչ ասեմ, չգիտեմ, դեռ նախագահ լինելու առիթ չեմ ունեցել, բայց սեփական փորձով համոզվել եմ, որ կյանքիս ամեն ժամանակահատվածում այնպիսին եմ եղել, ինչպիսի մարդկանցով շրջապատել եմ ինձ: Նրանցով էլ որոշվել է իմ առաջ ծառացած խնդիրների լուծման հաջողությունը: Ոչ վաղ անցյալում, երբ հայ ժողովուրդը Զորի Բալայանին քարկոծում էր ԼՂՀ փրկությունը…

Երեկ «ԿԵՑՑԵ՛ ՀԱՅ ԶԻՆՎՈՐԸ» վերնագրով գրեցի՝ «Մեր սահմանապահ 18-20 տարեկան զինվորը խառնեց ու լուծարեց ինչ-որ տեղում, ինչ-որ «մեծ» հորջորջվող ստահակների ողջ ծրագրերը՝ թե՛ Ռուսաստանում, թե՛ Արևմուտքում»: Այո՛, 18-20 տաերկան մեր զինվոր սահմանապահ երեխեքը, ազդանշանային կանսերվի բանկեքով հագեցված փշալարային սահմանը պահեցին ու կարողացան խափանել թշնամու գերեազանցող ուժերը ու ադրբեջանական «բլից-կրիգ» ծրագիրը: Իսկ տարիներով մեր բանակի պետական փողերը լափող կոստյումավորները, որոնք նույնիսկ ժամանակակից տեխնիկայով չէին ապահովել սահմանի ազդանշանային անվտանգությունը, առաջիկայում դիվանագիտական հաղթանակ պետք է ապահովեն, որը կասկածելի է... (սա իմիջիայլոց, իսկ հիմա անցնեմ հիմնականին): Դեռևս 1920-1921 թթ. Թուրքիան Ռուսաստանի հետ պայմանագրային հարաբերություններում կատարեց շատ խելացի քայլ, որը կարելի է համարել ժամանակի մեծ…

Վերջին օրերին Ղարաբաղա-ադրբեջանական շփման գծում առաջացած լրջագույն վիճակը՝ այսուհետև պատերազմը հասել է իր գագթնակետին: Այս օրերին միջազգային մամուլը, գերտերությունները, ինչպես նաև տեղական մամուլը անդրադառնում են բախմանը: Ուշադիր հետևելով այս ամենին միանշնակ պարզ է դառնում, որ սա ադրբեջանական հերթական պոռթկումն է Թուրքիայի հրահանգով և այստեղ ստուգվում է հայերի պատրաստավածությունն իրենց հետագա քայլերի համար: Հայկական կողմը երկրի նախագահի մակարդակով ցույց տվեց, որ պատրաստ է ցանկացած ոտնձգության դիմակայելու և անցնելու ջախջախիչ հարձակման: ԵԱՀԿ Մինսկի համանախագահ երկրների պատվիրակությունը կարելի է ասել, որ չափից ավելի լուռ է և չգիտի ինչ անել: Այսօր Վիեննայում տեղի կունենա հանդիպում ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի շրջանակներում, որտեղ և պետք է լուծում…

ՊՆ մամուլի խոսնակ Արծրուն Հովհաննիսյանը վերջին ժամերի իրադարձությունների ընդհանուր պատկերի մասին գրել է․ Արցախի և ադրբեջանական բանակի ռազմաճակատի հյուսիսային ու հարավային հատվածում շարունակվում են համառ մարտեր, որոնցում, սակայն, նախաձեռնությունը գտնվում է հայկական կողմի ձեռքում և ադրբեջանական կողմի որևէ հաջողության մասին խոսք գնալ իսկ չի կարող: Մենք շարունակում ենք հակառակորդի սանձահարման գործողությունները, ընդ որում ճակատի շատ հատվածներում գտնվում ենք թելադրողի դիրքերում: Կրկին ընդգծեմ, սակայն, որ ճակատի որոշ հատվածներում մարտերը դեռևս շարունակվում են, քանի որ հակառակորդը այդտեղ կուտակել է խոշոր ուժեր: Հարկ եմ համարում անել մի քանի դիտարկումներ. - ադրբեջանական այսպես կոչված «ճակատային թողարկումները» ուշադիր դիտեք և ուշադրություն դարձրեք մի հստակ առանձնահատկության՝…