Գրեթե չեմ սխալվի, եթե ասեմ, որ Սոցիալիզմի և Կոմունիզմի անցյալի թղթերի միջև դեռևս քնած է անցած մի սեր.
Հաճախ Սոցիալիզմի թաքնված ներկայությունն եմ զգում անդառնալի բացակայություն թվացող ներկա ժամանակների մեջ:
Պատահական չէ մերօրյա սոցիալիստների հորդորների “հուշատետրերի մենյուն”, որը ծրագրերի հոմաիշներով սնված, դեռևս անելիքների սկուտեղում, երջանիկ պահատականությամբ հանդիպում է ներկայիս խաղացողների սոցիալական խնդիրների լուծման գաղափարական վերջածանցներին:
Ասում են՝ տան դեմի ծառը միշտ թեքվում է տան կողմը…
Քանի դեռ օրերի կրկեսում կյանքը պտտվում ու պտտվում է, գիշերը գալիս է և քնում է օրը լուռ, անշուշտ մի ճռռիկ երգում է մեր երկրի անցյալից, իսկ ձայնակցողների մտքերը խոսում են անվերջ շրջադարձեր…
Շատ հարցեր և խնդիրների լուծումներ թեքվում են անկյունը նբանցքի: Գուցե կեսօրից հետո քնած մի միտք ջրափոսում ալեկոծում է ջուրը:
Արդյո՞ք այդպիսին էր Սոցիալիզմի լռությունը…
Այսօրվա անկախության հայացքում չկա ոչ մի բան, որ ասի՝ լռում է: Գիսաստղ մտքերի, տնտեսական հեղափոխություններին պոչից բռնած հաջորդները, քաջ պիտի գիտակցեն, որ ժողովուրդը զբոսնում է բացակայության գիշերներում, գունատ մտորում, թե երբ է կյանքը քիվի վրայից տուն մտնելու, հետևաբար իր ցավը նկարելով՝ վերջին շորերն է դնում իշխանափոխության նկարներում…
Հոգատար Սոցիալիզմի սկուտեղից սնված՝ կխնդրեի նոր դաշտի խաղացողներին, որ հին փողոցի թեքություններում չխաղան: Ամեն բան համեմատեք սովետական տարածության աչքերով: Ներկայիս փաստաթղթերով թղթապանակը ցույց է տալիս, որ ժամանակը շտապեցնում է, բայց “Մարոյի բաղջից չէ” … ծաղկում է էլ՜ի…
Աղքատ մարդու տարիների ձայնը տառապում է նույնիսկ խաղաղության մեջ:
Ծովից մի կաթիլ ջուր պակասեցնելով չի ծաղկի “Մարոյի բաղջեն”…
Որքանո՞վ է ճիշտ, երբ ժողովուրդն ասում է,- իմ ազգի բացասական հերոսը իմ բախտն է: Ամենևին դա չէ: Հերթափոխման ժամանակ. Սիրելի գործադիր և օրենսդիր, աշխատեք՝ բոլորը հերթի մեջ լինեն որպես գիտակից, բայց ոչ տոհմային հարաբերություն հանգեցնող:
Այս նախանյութով՝ բարի կառավարում Ձեզ բոլորիդ…
Նաիրա Հայրապետյան
Լրագրող, մակութաբան
